Καταβροχθίζοντας τα δικά μας παιδιά: Οι ανείπωτοι αγώνες των Ελλήνων Δημιουργών

Katerina Kostaki
πριν από 4 ημέρες
διαβάστηκε 3 λεπτά

Η ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

Για Όλους Όσους “Φοβούνται” τα Ταλέντα

Σε μια χώρα που γέννησε ποιητές, Φιλοσόφους, Επαναστάτες και Φωτεινά μυαλά, μοιάζει τραγικό πως ακόμη κι ο ίδιος ο ήλιος είναι ζηλευτος.

Ο Δημιουργικός άνθρωπος και όποιος σηκώσει κεφάλι ονειρευτεί και τολμήσει να φανεί, γίνεται στόχος: τον κρίνουν, τον περιγελούν, του χτίζουν τείχη σιωπής και αδιαφορίας.

Πόσες φορές άκουσες το “Δεν γίνεται”, το “Δεν είναι για σένα”, το “Εδώ αυτά δεν περνάνε”;

Πόσες φορές ένιωσες το βάρος της απομόνωσης, όχι επειδή δεν άξιζες, αλλά επειδή το φως σου τρόμαξε όσους έμαθαν να ζουν στο σκοτάδι;

Δεν έχει σημασία αν είσαι συγγραφέας, καλλιτέχνης, δάσκαλος, εφευρέτης ή ό,τι άλλο.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να πολεμά τα δικά της παιδιά, να τα στέλνει στην ξενιτιά, να τα ωθεί στη σιωπή.

Αλλά οι δημιουργοί δεν σωπαίνουν.

Ακόμα κι όταν τους αγνοούν, ξανασηκώνονται.

Χτίζουν από την αρχή, με πείσμα και πάθος.

Κάθε εμπόδιο, κάθε προδοσία, κάθε κλειστή πόρτα γίνεται καύσιμο.

Η φωτιά μέσα τους δυναμώνει.

Γιατί το ταλέντο, όταν πραγματικά είναι δώρο ψυχής δεν σβήνει με κανέναν άνεμο.

Προσωπικά, ξέρω καλά αυτόν τον δρόμο.

Έχω βαδίσει σε μοναχικά μονοπάτια, έχω νιώσει το ψύχος της αμφισβήτησης, έχω σηκωθεί ξανά και ξανά από τις στάχτες.

Αν όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά, ρώτησε έναν Δημιουργό που πέρασε δεκαετίες “Πολέμου” για να σταθεί στα πόδια του.

Η ιστορία μας δεν γράφεται με εύκολες διαδρομές, αλλά με μάχες, δάκρυα και μια εσωτερική φλόγα που ποτέ δεν σβήνει.

Όσο κι αν προσπαθούν να μας θάψουν, εμείς ανθίζουμε ανάμεσα στις πέτρες.

Όσο κι αν μας πολεμούν, εμείς επιμένουμε.

Γιατί το Φως δεν εκδικείται, απλώς λάμπει, κι όποιος αντέχει το ακολουθεί.

Ίσως ήρθε η ώρα να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο.

Να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον να τιμήσουμε τη δημιουργία, να μετατρέψουμε τη ζήλια σε θαυμασμό και τη σιωπή σε χειροκρότημα.

Γιατί χωρίς τόλμη, ταλέντο και αγάπη για τη δημιουργία, δεν υπάρχει #Ελπίδα για καμία κοινωνία.

Κι όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που αξίζει να ειπωθεί:

Όταν ανοίγεις τα φτερά σου και κοιτάς έξω από τα σύνορα, το τοπίο αλλάζει.

Οι συνεργασίες με το εξωτερικό είναι πιο ευέλικτες, πιο ανοιχτές, πιο δεκτικές στη διαφορετικότητα και τη Δημιουργική Έκφραση.

Εκεί αναγνωρίζουν την αξία του ταλέντου, αγκαλιάζουν το νέο, επιβραβεύουν το Πάθος και το #Όραμα, ακόμη κι αν “δεν το καταλαβαίνουν” απόλυτα.

Εκεί, οι άνθρωποι σε συναντούν με ευγένεια, επαγγελματισμό και ειλικρινές ενδιαφέρον, όχι με φόβο, φθόνο ή μικρότητα.

Είναι θλιβερό να νιώθεις “ξένος” στη δική σου πατρίδα, ενώ στο εξωτερικό να νιώθεις αποδεκτός.

Αλλά, αυτή η διαδρομή σε κάνει πιο δυνατό, πιο ανθεκτικό, πιο οικουμενικό.

Κάθε φορά που συνεργάζεσαι με ανθρώπους που σέβονται το ταλέντο σου καταλαβαίνεις πως το όραμά σου έχει αξία πέρα από σύνορα, πέρα από προκαταλήψεις.

Γι’ αυτό, μην φοβάσαι να “ταξιδέψεις”, είτε κυριολεκτικά, είτε μέσα από το έργο και το #Φως σου.

Η Δημιουργικότητα δεν γνωρίζει σύνορα.

Το Φως σου έχει αποστολή να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται.

Και να θυμάσαι: κάθε πέτρα που σου πετάνε εδώ, γίνεται σκαλοπάτι για να ανέβεις ακόμα πιο ψηλά.

Και οι νέοι δημιουργοί;

Αυτοί που μόλις ξεκινούν, αυτοί που γεμίζουν τον κόσμο όνειρα και ελπίδες, αυτοί που παλεύουν μέρα-νύχτα για να ακουστεί η φωνή τους;

Πόσες φορές σκοντάφτουν στη σκιά των “γνωστών”, των ονομάτων που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, σαν να μην υπάρχει χώρος για κανέναν άλλο;

Πόσες φορές βλέπουν τις προσπάθειές τους να αγνοούνται ή να “θάβονται” επειδή δεν ανήκουν στο κατάλληλο “κύκλωμα”;

Το ταλέντο, όμως, δεν ανήκει σε κλειστούς κύκλους.

Δεν κληρονομείται, δεν προστατεύεται με γραφειοκρατικές “σφραγίδες”, ούτε χαρίζεται από “αυλές” και “Εταιρείες”.

Το ταλέντο είναι δώρο θεϊκό και ανήκει σε όσους τολμούν να το μοιραστούν με τον κόσμο.

Όσο κι αν προσπαθούν να κρατήσουν κλειστές τις πόρτες, κάποια στιγμή το νέο κύμα δημιουργών θα “σπάσει” τις αλυσίδες.

Γιατί η καινοτομία, η έμπνευση, η αυθεντικότητα είναι ανεξέλεγκτες δυνάμεις.

Κάλεσμα σε όλους τους νέους δημιουργούς:

Μη φοβηθείτε τη σκιά των “μεγάλων”.

Μη συμβιβαστείτε με το “λίγο”.

Μη δεχτείτε τη σιωπή για απάντηση.

Συνεχίστε να δημιουργείτε, να ονειρεύεστε, να ανοίγετε δρόμους εκεί που φαίνονται αδιέξοδα.

Γιατί το αύριο ανήκει σε όσους δεν φοβούνται να λάμψουν, ακόμη και αν η λάμψη τους ενοχλεί όσους έμαθαν να ζουν στη σκιά.

Και μια προτροπή προς όλους εσάς που διαβάζετε:

Μην μένετε απλοί θεατές.

Η τέχνη, η λογοτεχνία, η δημιουργία δεν ζουν χωρίς κοινό που να τολμά να ανακαλύψει το καινούργιο, να στηρίξει το αυθεντικό και να αμφισβητήσει το έτοιμο και “βολικό”.

Στηρίξτε τους νέους δημιουργούς, αγοράστε τα έργα τους, μιλήστε γι’ αυτούς, κοινοποιήστε τη δουλειά τους, δώστε τους μια ευκαιρία να ακουστούν και να ανθίσουν.